Αναλυτικά:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Η σημερινή είναι η πρώτη μου ομιλία στο Κοινοβούλιο. Θα μπορούσα να παραλείψω αυτήν την παρέμβαση, καθώς τα πιο πολλά θέματα έχουν ειπωθεί από εξαιρετικούς συναδέλφους με μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εμπειρία από μένα. Η παρέμβασή μου αυτή έχει κυρίως στόχο να ακουστεί η φωνή ενός βουλευτή που προέρχεται από μία από τις πιο φτωχές και με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας περιοχές στη χώρα, την Άρτα.
Ειπώθηκε με πολλούς τρόπους πως τα μέτρα που προτείνονται στο Νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αποτελούν ένα πρώτο, ωστόσο, ολοκληρωμένο βήμα για την ανακούφιση των συμπολιτών μας που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Ήταν επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές επιπτώσεις που είχε η βαθιά ύφεση στην οικονομία, αποτέλεσμα προσήλωσης των μνημονιακών κυβερνήσεων σε αποτυχημένες συνταγές.
Λένε πως οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα. Πιστεύω όμως πως για το θέμα που σήμερα συζητάμε, τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Οι άνεργοι ανέρχονται σε 1.300.000, ενώ το 52% των νεότερων συμπολιτών μας είναι χωρίς δουλειά. Επιπρόσθετα, μεγάλα ποσοστά οικονομικής αδυναμίας παρουσιάζουν μονογονεϊκά νοικοκυριά, οι μη οικονομικά ενεργοί, πολυμελή νοικοκυριά αλλά και ηλικιωμένοι.
Το προηγούμενο διάστημα η χώρα μας κατέκτησε άλλη μια θλιβερή πρωτιά, καθώς είμαστε η χώρα που παρουσιάζει την μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών δαπανών στην Ευρωζώνη. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο λοιπόν είναι το πρώτο ανάχωμα στη μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές.
Αποτελεί βαθιά πεποίθησή μου πως θεμέλιος λίθος κάθε κοινωνίας είναι η εργασία. Με την έννοια αυτή, τα επιδόματα και οι έκτακτες πρόνοιες αποτελούν ένα μεταβατικό πρόγραμμα, μέχρι να μπορέσουμε να ανατρέψουμε την οικονομική δυσπραγία και να καταπολεμήσουμε την ανεργία.
Παρόλα αυτά, το νομοσχέδιο έχει ισχυρότατη πολιτική αλλά και συμβολική σημασία: Καταρχήν η κατοχύρωση του όρου ανθρωπιστική κρίση επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στους υποστηρικτές του success story της προηγούμενης περιόδου. Αναδεικνύει ο όρος αυτός την αποτυχία των πολίτικων λιτότητας. Γι’ αυτό άλλωστε και ο πρωτεργάτης της λιτότητας στην Ευρωζώνη, ο κ. Σόιμπλε, δυσανασχέτησε στην υιοθέτηση του όρου αυτού.
Θα μπορούσαμε, ξεπερνώντας για λίγο τα πυκνά σύννεφα της κρίσης που παραλάβαμε, να πούμε, παραφράζοντας τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: «Από δω ξεκινάμε προς τον ήλιο». Γνωρίζουμε καλά πως τα μέτρα που παίρνουμε είναι το ελάχιστο από αυτά που δικαιούται ο ελληνικός λαός και αυτά που του οφείλουμε.
Σ’ αυτόν, μάλιστα, το λαό που πληρώνει τόσο σκληρά και αδυσώπητα τις συνέπειες των μνημονίων και της οικονομική κρίσης. Ο δρόμος προς την αξιοπρέπεια είναι μακρύς. Αλλά θα τον διανύσουμε. Και θα τον διανύσουμε μέχρι το τέλος με το κεφάλι ψηλά. Δε γίνεται αλλιώς. Και με βήματα που θα μεγαλώνουν την ελπίδα και θα χαλυβδώνουν την πίστη στο λαό πως θα νικήσουμε.
Πως η τραγωδία της Ελλάδας φτάνει στο τέλος της. Και το ζήτημα δεν είναι να κάνουμε τη διαφορά απ’ τους άλλους. Το ζήτημα είναι ότι υπακούμε στη σύγχρονη αναγκαιότητα και συλλαμβάνουμε την κραυγή αγωνίας των Ελλήνων που έμειναν στο έλεος της μοίρας τους.
Γιατί όσο υπάρχουν γύρω και δίπλα μας άνθρωποι που πεινάνε, άνθρωποι τυλιγμένοι σε ανυπέρβλητες ανάγκες και υποχρεώσεις, δεν πρόκειται να πάρει μπροστά η κρατική μηχανή και να στρέψει το βλέμμα της μακριά προς το μέλλον.
Η έσχατη ένδεια και η δυστυχία των συνανθρώπων μας είναι μια δραματική κατάσταση που μας προσβάλει όλους. Και προσβάλλει πάνω απ’ όλα κι απ’ όλους την πολιτεία που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατική, σύγχρονη, δίκαιη και πολιτισμένη, ευρωπαϊκή.
Κι ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει νόημα ούτε να περιγράψουμε την έννοια της ανθρωπιστικής κρίσης και να αναλύσουμε τις επιπτώσεις της. Ούτε να απαριθμήσουμε τους λόγους που επιβάλλουν στην κυβέρνηση την άμεση δράση.
Νόημα έχει να σφυρηλατήσουμε την πεποίθησή μας πως δεν ταιριάζουν στην ιστορία και στον πολιτισμό των Ελλήνων ούτε ο όρος ανθρωπιστική κρίση ούτε η αντιμετώπισή της. Νόημα έχει να διακηρύξουμε πως το δικό μας όραμα είναι μια κοινωνία με δημοκρατία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό και τα μέτρα αυτά θέλουμε να έχουν έναν προσωρινό χαρακτήρα. Θέλουμε να έχουν ημερομηνία λήξης. Κι αυτό να γίνει πολύ γρήγορα.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές.
Η κυβέρνηση παρέλαβε με την ψήφο του Ελληνικού λαού την ιστορική ευθύνη ν’ ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή στην ανθρωπιά και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Αλλά παρέλαβε πιο πολύ το μήνυμα της ελπίδας του λαού πως μπορεί να ξημερώσει μια διαφορετική εποχή.
Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι η αρχή της ελπίδας. Είναι το ξεκίνημα του αγώνα μας για το τέλος της μνημονιακής αγριότητας. Και είναι η δική μας προοπτική να πείσουμε με τη δράση μας και τα έργα μας την κοινωνία πως ο άνθρωπος δεν είναι αναλώσιμο υλικό και αντικείμενο εκμετάλλευσης κάθε είδους.
Ο άνθρωπος για εμάς είναι πρώτιστη αξία, είναι κριτήριο αξιολόγησης των θεσμών και των λειτουργιών και βρίσκεται πάνω από κέρδη και λογαριασμούς.
Σας ευχαριστώ πολύ».
